już nie ma mnie... 
dlatego Ja jestem.
Ja mną żyjące.
Szukanie oświecenia,
To zjadanie swoich wymiocin.
Nie-szukanie oświecenia,
To zjadanie cudzych wymiocin.
Szukanie jest nie-szukaniem.
Smacznego.

Poza to,

Ale i pośród tego.

Nie ma innej drogi.

Widzieć i słyszeć.

Nie tym okiem,

Nie tym uchem.

W dolinie będącej wyżyną,

stał nowy dom, wyglądający na stary.

Przez szybę spoglądała młoda dziewczyna,

która niedawno skończyła sześćdziesiąt lat.

Mam tylko tą chwilę,
która właśnie minęła.
Mam i tą, i kolejną.
I następną, i tą po tej również.
Mam także tą i tą,
które też są już przeszłością.
Poza tornadem świadomości,
Jedynie clif i urwisko.
Pozwalasz podmuchowi bryzy
zachęcić się do skoku.
Bez lęku i wyobrażeń,
Co czeka Cię na dole.
Nic, oprócz tornada świadomości.
Diamentowy talerz.
Winogrona i świeże pomarańcze,
Czerstwy chleb i spalony ryż.
Czyść go stale.
Żadnej magii.
Płatki śniegu w zimie,
Kwiaty na wiosnę.
Absolutna magia.
Płatki śniegu na nosie,
Kwiaty kolorem malujące łąkę.