już nie ma mnie... 

dlatego Ja jestem.

Ja mną żyjące.

Szukanie oświecenia,

To zjadanie swoich wymiocin.

Nie-szukanie oświecenia,

To zjadanie cudzych wymiocin.

Szukanie jest nie-szukaniem.

Smacznego.

Poza to,

Ale i pośród tego.

Nie ma innej drogi.

Widzieć i słyszeć.

Nie tym okiem,

Nie tym uchem.

W dolinie będącej wyżyną,

stał nowy dom, wyglądający na stary.

Przez szybę spoglądała młoda dziewczyna,

która niedawno skończyła sześćdziesiąt lat.

Mam tylko tą chwilę,
która właśnie minęła.
Mam i tą, i kolejną.
I następną, i tą po tej również.
Mam także tą i tą,
które też są już przeszłością.

Poza tornadem świadomości,

Jedynie clif i urwisko.

Pozwalasz podmuchowi bryzy

zachęcić się do skoku.

Bez lęku i wyobrażeń,

Co czeka Cię na dole.

Nic, oprócz tornada świadomości.

Diamentowy talerz.

Winogrona i świeże pomarańcze,

Czerstwy chleb i spalony ryż.

Czyść go stale.

Żadnej magii.

Płatki śniegu w zimie,

Kwiaty na wiosnę.

Absolutna magia.

Płatki śniegu na nosie,

Kwiaty kolorem malujące łąkę.